معیارهای ارزیابیP/E و P/B، و عملکرد ترکیبی آن‌ها با استفاده از مدل سود باقیمانده در بورس اوراق بهادار تهران

 به دلیل فرضیات محدود کننده ای که  مدل­های سنتی ارزیابی سهام به همراه دارند، در این مقاله برای ارزش گذاری سهام عادی از مدل سود باقیمانده‌ی حسابداری[1] استفاده شده است. این مدل شکل تعدیل یافته‌ی مدل تنزیل سود تقسیمی[2] ( ) است که در آن فرض وجود رابطه‌ی ثابت بین داده های حسابداری و سودهای تقسیمی آتی و سیاست تقسیم سود مشخص اعمال نمی گردد. در این مدل ارزش دفتری و عایدات نقش تعیین کننده ای ایفا می کنند.  مدل سود باقیمانده با ارزش دفتری (خالص دارایی ها ) آغاز می شود و تعدیل رو به بالا یا رو به پایین آن منعکس کننده‌ی سوددهی مورد انتظار آن دارایی ها است.  نسبت قیمت به عایدات(P/E) تابعی از تغییرات مورد انتظار در سوددهی آتی و نسبت قیمت به ارزش دفتری(P/B) تابعی از سطح مورد انتظار در سوددهی آتی است.بر اساس پیش بینی مدل فیرفیلد  (Fairfield, 1994)و نتایج به دست آمده در این پژوهش،P/B  همبستگی مثبتی با بازده حقوق صاحبان سهام آتی دارد و P/E با رشد عایدات همبستگی مثبتی دارد. شواهد تجربی نشان می دهند که ترکیبات مختلف P/B-P/E با الگوهای سوددهی آتی در ارتباط هستند. این نتایج مؤید مدل مورد استفاده می باشند. 1-Residual income model 2-Dividend discount model